14 czerwca odbyło się zebranie założycielskie Komisji Zakładowej Inicjatywy Pracowniczej na Uniwersytecie Warszawskim. Niespełna trzy tygodnie później, w nocy z trzeciego na czwartego lipca Sejm RP uchwalił nową ustawę o szkolnictwie wyższym, górnolotnie nazywaną przez jej twórców „konstytucją dla nauki” lub, strojąc się w nomenklaturę z nieco już przebrzmiałych technologicznych trendów, „ustawą 2.0”. Ponieważ znamy antydemokratyczne praktyki partii rządzącej, nie dziwi ani nocny tryb, ani to, że moment uchwalenia przypadł na początek akademickich wakacji, kiedy trudno było podtrzymać opór studentów i nauczycieli akademickich, którzy strajkami okupacyjnymi na uczelniach zablokowali uchwalenie ustawy w czerwcu. Skąd ten pośpiech przy wprowadzaniu wyraźnie niedopracowanej i niedbale poprawianej na ostatni moment ustawy? Co wzburzyło protestujących w całej Polsce? Jakie są i będą konsekwencje wprowadzenia nowej ustawy? Jak zorganizujemy działania OZZ IP na UW w związku z tym dziejącym się już procesem?

Stanowisko Komisji Zakładowej Inicjatywy Pracowniczej na Uniwersytecie Warszawskim w sprawie szkolnictwa wyższego i nauki po Ustawie 2.0. (10 lipca 2018 r.)

Nauka to wspólna praca na rzecz lepszej przyszłości dla nas i przyszłych pokoleń. Nauka to współpraca dziesiątek, setek i tysięcy naukowców na całym świecie, to dzielenie się wiedzą i umiejętnościami dla społeczeństwa, nie dla zysków. Takiej przełomowej i zarazem wspólnototwórczej nauki nie da się budować w warunkach wyzysku, konkurencji i nierówności. Prawdziwie nowatorska i odkrywcza wiedza i nauka powstają w warunkach współpracy, solidarności i poszanowania praw pracowniczych. Za tym się opowiadamy.

Publikujemy przemówienia Rafała Jakubowicza i Michała Sobola, członków Inicjatywy Pracowniczej, z demonstracji, która odbyła się 13 czerwca 2018 r. w Poznaniu przeciwko reformie systemu szkolnictwa wyższego.