“Nie jest tak źle, ludzie nie tracą pracy. Zacznijmy te pieniądze wyciągać, używać na konsumpcję i inwestycje, o to nam chodzi, aby popierać takie działania” - autorem tych słów nie jest któryś z oderwanych od rzeczywistości dziennikarzy ekonomicznych publikujących w liberalnych mediach. Wypowiedział je Tadeusz Kościński, obecny minister finansów [1]. Jak się okazuje osoba wykonująca zadania w zakresie m.in. projektowania budżetu państwa, kierowania sprawami podatków, finansowania samorządów terytorialnych oraz obsługi długu publicznego, nie ma żadnej wiedzy dotyczącej stanu realnej gospodarki oraz sytuacji budżetów domowych Polek i Polaków w czasie pandemii koronawirusa.

W listopadzie 2020 roku minister edukacji i nauki Przemysław Czarnek ogłosił, że uczelnie dostaną środki na ok. sześcioprocentowe podwyżki. Podwyżki miały być wypłacone z wyrównaniem za okres od 1 października 2020. Minister chwalił się, że rządy obozu Zjednoczonej Prawicy podniosły wynagrodzenia na uczelniach w sumie o 20% w stosunku do roku 2016. Rzeczywistość jest jednak bardziej skomplikowana, a okrągłe procenty niewiele mówią o tym, jak się żyje za pensję na uczelni wyższej. Warto przypomnieć, że średnie wynagrodzenia na uczelniach w stosunku do średnich wynagrodzeń w przedsiębiorstwach jest obecnie niższe niż w 2005 roku.

Na portalu zrzutka.pl uruchomiona została zrzutka na Komisję Portierek i Pracowników Ochrony OZZ Inicjatywa Pracownicza. [LINK DO ZRZUTKI]

Paweł, Darek i Justyna pracowali w klubie Punto w Poznaniu, który uznawany był za przyjazny środowiskom LGBT. W 2019 r. właściciel przestał wypłacać pracownikom należne wynagrodzenia. Rozmawiamy z Marcinem Czachorem, dzięki któremu zapadły korzystne dla poszkodowanych wyroki. Jego kancelaria współpracuje z Inicjatywą Pracowniczą od dłuższego czasu.

Niniejszy tekst stanowi podsumowanie negocjacji w sprawie podwyżek wynagrodzeń w 2019 i 2020 roku, w których uczestniczyła Komisja Zakładowa OZZ „Inicjatywy Pracowniczej” przy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Celem tekstu jest podzielenie się z innymi komisjami Inicjatywy Pracowniczej z sektora kultury wiedzą nt. tego, jakich argumentów używaliśmy oraz na jakie kontrargumenty napotkaliśmy, tak aby w razie potrzeby mogły one włączyć tę wiedzę w opracowywaniu własnych strategii negocjacyjnych.

Dobra wiadomość. Od października do stycznia br. świeża komisja portierek i pracowników ochrony OZZ IP odzyskała w sumie już ponad 187 tysięcy złotych zaległych pensji od nieuczciwych szefów, wprost do rąk pracowników. Tym samym, około 14 tysięcy godzin darmowej pracy wykonanej w obiektach prywatnych i publicznych w Warszawie i innych miastach zostało opłacone dzięki zjednoczeniu pracowników w jednej komisji, solidarnej postawie i gotowości do podjęcia protestów.

Z początkiem nowego roku pracę straciła jedna z działaczek naszego związku zatrudnionych w portierni przy ulicy Ratajczaka 44 w Poznaniu. To już drugi taki przypadek w tym miejscu. W gmachu tym funkcjonuje m.in. Teatr Ósmego Dnia, siedziba Wydawnictwo Miejskiego, liczne biura poselskie.

We wtorek 15 grudnia odbyła się akcja protestacyjna pod magazynem WRO2 pod Wrocławiem, zorganizowana przez kampanię Make Amazon Pay (Niech Amazon zapłaci!).

Bojowa część załogi w myślenickiej fabryce uszczelek do aut Cooper Standard Polska w lipcu 2020 powołała do życia komisję zakładową OZZ IP. Wkrótce po powstaniu, szybko rosnąca w liczbę grupa wykonała wiele skutecznych działań aby polepszyć warunki pracy w zakładzie. Nie powstrzymała jej niechęć zarządu firmy i związku NSZZ Solidarność. Początkowo zwalczana, nowa komisja Inicjatywy Pracowniczej obecnie jest ważnym punktem odniesienia we wszystkich kwestiach dotyczących pracowników fabryki. Oddajemy głos przedstawicielom prężnej komisji w Małopolsce. W wywiadzie przeprowadzonym w październiku 2020 uczestniczyło 10 członków komisji.

Nie dla dyskryminacji pracowników Amazon w Polsce! Najniższe premie! Największe wymagania!

1 grudnia 2020 r. Amazon Fulfillment Poland przekazał do konsultacji organizacjom związkowym regulamin "Bonusu grudniowego". Zaproponowana kwota dla pracowników zatrudnionych na pełny etat wyniosła 600 zł brutto (135 euro), ok. 470 zł netto. W tym samym czasie pracownicy Amazon z Niemiec, Hiszpanii, Włoch czy Francji otrzymają 300 euro, ze Stanów Zjednoczonych 300 dolarów, a z Wielkiej Brytanii 300 funtów.

W Czarny Piątek, 27 listopada 2020 r., pracownicy Amazon, związki zawodowe, w tym OZZ Inicjatywa Pracownicza w ramach koalicji Amazon Workers International oraz obywatele z całego świata, wspierani przez szeroką koalicję sojuszników, m.in. Uniglobal, ITUC, IndustriALL, Oxfam, Greenpeace, Progressive International, Amnesty International, rozpoczynają kampanię #MakeAmazonPay.

5 listopada 2020 r. pracownicy Amazon w Bielanach Wrocławskich, na zmianie dziennej oraz nocnej, wstrzymali pracę pod hasłem „2 000 zł dla każdego”. W kolejnych dniach zatrudnieni w innych magazynach zaczęli dołączać do protestu. Inicjatywa Pracownicza wspiera i dokumentuje akcje pracownicze. Kolejne osoby informują, że chcą włączyć się w działania, zwłaszcza w nadchodzący Czarny Piątek, w okresie wzmożonej pracy. 

W Poznaniu trwały rozmowy między związkami zawodowymi a władzami miasta w sprawie wzrostu płac. Wynagrodzenia pracowników i pracownic zakładów oraz instytucji finansowanych przez miasto są niskie. Znacząco odbiegają od średniej krajowej i dla Poznania. Dodajmy, że ponad 80% zatrudnionych to kobiety. Inicjatywa Pracownicza dla wyrównania tych dysproporcji wskazywała na konieczność dokonania podwyżek nawet na poziomie 1000 zł miesięcznie.

Rząd kontynuuje politykę przerzucania kosztów kryzysu na pracowników i odbierania nam elementarnego poczucia bezpieczeństwa. Tym razem, w ramach „Tarczy 4.0” partia rządząca postanowiła pogrążyć jedną z najgorzej zarabiających grup sektora publicznego – pracowników instytucji kultury.

Rządowe „tarcze antykryzysowe” umożliwiły pracodawcom rozpoczęcie negocjacji porozumień obniżających wynagrodzenia i pogarszających warunki pracy. W wielu zakładach pracy – zwłaszcza tam, gdzie nie działały związki zawodowe – porozumienia te przerzuciły koszty kryzysu na szeregowych pracowników. Tam, gdzie działają związki pracodawcy zobligowani byli do negocjacji, a związki mogły wpływać na porozumienie poprzez mobilizowanie załogi, organizowanie nacisku na pracodawcę czy nagłaśnianie problemu w mediach.